Ocenianie
Czas na przypomnienie tekstu z lipca 2016 roku. Nadal bardzo aktualnego. Myśl ludzka nie zna granic poza tymi, które sama wyznacza . Słowa te, wypowiedziane przez Napoleona Hill’a, amerykańskiego pisarza sukcesu [1] , stały się punktem zapalnym do rozważań na temat wiecznego poczucia, jakby się było w szkole, mimo wieku dorosłego. Żyjemy w czasach, w których mamy możliwość korzystania z wszelkiego rodzaju dobrodziejstw tego świata. Naszym rodzicom, dziadkom było trudniej, oni nie mieli niczego. My za to ‘mamy’ wszystko, dzięki czemu nie mamy tak do końca siebie. Co to znaczy? Powtórzę się. Żyjemy w świecie ocen i gorączkowego, niemal histerycznego dążenia do perfekcjonizmu, udowodnień kto jest lepszy, gorszy, bogatszy, mądrzejszy, zaradniejszy etc. Mamy jednak możliwość nie uczestniczenia w grze – „lepszy – gorszy”. Nasuwa się jednak pytanie, jak wycofać się z lat doświadczeń szkolnego systemu oceniania? Ciągłego porównywania z innymi, wywyższania jednych, gardzenia drugimi.