Książka o ciąży i nie tylko

Będąc w ciąży, napisałam recenzję tej książki, jednak teraz kiedy „wiem” jak to jest być mamą i żyć z niemowlakiem, napiszę jeszcze raz. I nie dlatego, że zmieniłam zdanie co do jakości i kompletności tej pozycji, odrobina doświadczenia i inny punkt widzenia pozwoliły mi spojrzeć na książkę W oczekiwaniu na dziecko Heidi Murkoff, Sharon Mazel trochę inaczej.

Kiedy dowiedziałam się, że jestem w ciąży to była jedna z pierwszych pozycji, jakie kupiłam. Towarzyszyła mi w najbardziej tajemniczym i magicznym czasie w moim życiu. Przy pierwszym dziecku jesteśmy nieświadomi tego, co nas czeka. I choć mamy wokół siebie inne mamy, to każda inaczej znosi ciążę i każda z nas jest inną mamą. Nie lepszą, gorszą, tylko po prostu inną. Dla mnie priorytetem było i jest, jak najwięcej wiedzieć o rozwoju dziecka, o zmianach, jakie zachodziły w moim ciele, o roli hormonów i wszystkim tym, co związane z okresem ciąży. Chciałam przeżyć ten czas po swojemu i ze spokojem. Dlatego zapewniłam sobie na ten okres dwie dobre rzeczy: dobrą książkę i dobrego człowieka obok siebie.

Poradnik składa się z siedmiu części, z czego (przy pojedynczej ciąży) interesowały mnie rozdziały:

§  Kwestie podstawowe, 
§  Dziewięć miesięcy ciąży: od poczęcia do narodzin,
§  Kiedy dziecko się urodzi,  
§  Zdrowie przyszłej mamy i,
§  Dla ojców.

Na początku każdego miesiąca czytałam, jak rozwija się moje maleństwo. Z kolejnym miesiącem uczyłam się więcej o wychowaniu dziecka, o opiece nad niemowlakiem, o emocjach, jakie mogą mi towarzyszyć. I przede wszystkim na nic się nie nastawiałam. To ważne, gdy wszyscy wokół ostrzegali, że z każdym tygodniem będzie coraz ciężej, że przy końcówce będę mieć dość. Ciężko może i faktycznie było, ale tylko chwilami. Uważam, że 80% naszego samopoczucia w tym niezwykłym okresie zależy od naszego myślenia, czyli krótko mówiąc, od naszej głowy. Jeśli przez 9 miesięcy będziemy narzekać, użalać się nad sobą, nad tym, że tyjemy, że ledwo się ruszamy, że musimy wstawać w nocy kilka razy do toalety, to bardziej będziemy zauważać te sytuacje i jeszcze bardziej się nakręcać. Duże prawdopodobieństwo, że tak również zostanie po porodzie, bo wtedy to już w ogóle „mamy przyzwolenie”, by narzekać.

Jeszcze dochodzi do tego, że prześcigamy się w tym, którą bardziej bolało; czy urodziła naturalnie, czy przez cesarskie cięcie. Czasami wynika to z charakteru, a czasami po prostu z nieświadomości. W tej książce dominuje tolerancja wobec odmiennych poglądów. Przykładów jest mnóstwo, między innymi temat karmienia piersią.

Ważne jest, by oprócz czytania wszelkiego rodzaju książek, włączyć jeszcze rozsądek i intuicję. Ostatnio rozmawiałam z dziewczyną, która jest w siódmym miesiącu. Pojawiły się dwa pytania: „czy warto pójść na szkołę rodzenia”? i „co polecasz jako niezbędnik dla niemowlaka”?  Kiedy zapytałam się jej, dlaczego mnie o to pyta, odpowiedziała, że wszyscy wokół twierdzą, że szkoła rodzenia to strata czasu, że przecież będzie wiedziała, jak zajmować się własnym dzieckiem. Owszem, może i mniej więcej wiemy, jak opiekować się niemowlakiem, gdzieś u znajomych widzieliśmy, jednak ma to się nijak do tego, kiedy pojawia się na świecie nasze dziecko. Chcemy dla niego jak najlepiej, a chcąc jak najlepiej musimy wiedzieć co, jak, kiedy, po co i dlaczego. Oczywiście odpowiedziałam, że ja nie wyobrażałam sobie inaczej, ale jeśli nie ma możliwości zapłacenia za taką szkołę, bądź nie ma u niej w miejscowości darmowych kursów, zawsze jest alternatywa w postaci ogromnej ilości filmików na YouTube i książki W oczekiwaniu na dziecko. Grunt to po prostu chcieć wiedzieć!

Ile mam, tyle sposobów wychowania. Tyle, że fundament musi być taki sam (podobny/zbliżony) u wszystkich, natomiast kwestie indywidualne pozostają w gestii rodziców i dziecka.

Co do niezbędnika… oprócz miłości, bliskości, czułości obojga rodziców to bez zastanowienia odpowiedziałam, że monitor oddechu. Kiedy wspomniałam o SIDS, o różnych historiach, które opowiadał nam znajomy ratownik medyczny, przewracała oczami, bo nigdy o tym nie słyszała!

Przyznam się Wam szczerze, że mnie to tak zszokowało, że na początku nie wiedziałam jak się do tego ustosunkować. To, że nasz punkt widzenia jest taki i taki, że posiadamy wiedzę i informację na dany temat, coś jest dla nas oczywistością to wcale nie oznacza, że dla drugiego człowieka również! Uważam też, że największym błędem w tego typu sytuacjach jest odpowiedź w stylu: „jak można tego nie wiedzieć?” Jak widać, można. I zamiast się oburzać, może warto na spokojnie odpowiedzieć, polecić dobre źródło informacji. A i tak każdy zrobi tak, jak będzie chciał. Dlatego też często poruszam temat świadomości. Też często „łapię się” na tym, że po prostu nie wiem, o czymś nie słyszałam.

Przez okres ciąży towarzyszyła mi książka W oczekiwaniu na dziecko. Dla mnie jest to pełne kompendium wiedzy na wszelakie tematy i zagadnienia związane z ciążą, porodem, połogiem i pierwszymi miesiącami opieki nad niemowlakiem. I będę ją polecać każdej przyszłej mamie. Teraz jestem w trakcie lektury kolejnej książki autorstwa Heidi Murkoff Pierwszy rok życia dziecka. Sięgam do niej bardzo często. To tu szukam informacji, kiedy mam wątpliwości, kiedy chcę się dowiedzieć o umiejętnościach przypadających na dany miesiąc życia dziecka. Tu jest praktycznie wszystko i to jest kolejna pozycja, którą warto przeczytać.

M.