Poczucie własnej wartości / Wiara w siebie

-

W obecnych czasach nagminnie używa się zwrotów takich jak poczucie własnej wartości i wiara w siebie. Często zestawia się je jako równorzędne, a przecież nie oznaczają on tego samego.
Bardzo często wzmacniamy u siebie/ u kogoś wiarę w siebie, kiedy prawdziwym problemem jest brak poczucia własnej wartości. Jaki jest tego skutek? Często odwrotny od zamierzonego. Nawet jeśli odnosimy sukces, wielokrotnie jest on krótkotrwały. Po jakimś czasie niskie poczucie własnej wartości powraca w obliczu stresu, potencjalnie trudnej sytuacji.

Co owe poczucia własnej wartości wzmacnia? Słowa nacechowane pochwałami. Kiedy ciągle słyszymy, że jesteśmy najlepsi, wyjątkowi, cudowni, fantastyczni, u niektórych rozwija się rozdęte ego, które jest tylko substytutem poczucia własnej wartości. To nie oznacza, że nie powinniśmy sobie lub innym takich słów mówić. Można, a nawet trzeba! Jednak często bywa tak, że tak samo jak nadmiernie nadmuchany balon pęka, tak rozdmuchane ego może pęknąć pod wpływem mało znaczącego bodźca.

Jaka jest różnica między wiarą w siebie a poczuciem własnej wartości?
Poczucie własnej wartości – to nasza wiedza o tym, kim jesteśmy i doświadczenia z tym związane. To wiedza o tym, jak dobrze znamy samych siebie, jak sobie ufamy i jak tę wiedzę wykorzystujemy. Osoba o dobrze rozwiniętym poczuciu własnej wartości dobrze się czuje w swoim towarzystwie, jest niezależna i lubi siebie. Natomiast ktoś, kto ma niskie poczucie własnej wartości jest zawsze bardzo krytyczny wobec siebie, często ma poczucie winy, myśli i mówi, że „można było lepiej” itp.
Poczucie własnej wartości – to kochanie samego siebie za to, że po prostu jesteśmy. To coś, co przez całe życie ulega wielu przemianom.
Wiara w siebie– to nic innego, jak miara tego, do czego jesteśmy zdolni – do czego mamy predyspozycje i co jesteśmy w stanie zrobić i osiągnąć.

Poczucie własnej wartości i wiara w siebie to dwa różne pojęcia, które niewątpliwie są ze sobą związane. Jeśli ktoś ma dobre poczucie własnej wartości to często też wierzy w siebie, w drugą stronę ta zależność nie działa.

Czemu o tym piszę?
Zdarza się tak, że jako rodzice przelewamy swoje ambicje na dzieci. Chcemy, by nasze dzieci były najlepsze. Wybitne. Lepsze od dzieci znajomych, lepsze od dzieci z przedszkola, szkoły itp. Teraz są trudne czasy. Oprócz tego, że my dorośli uczestniczymy w tym głupim wyścigu szczurów, to naszym dzieciom od najmłodszych lat fundujemy to samo. Zaczynając od tego, jaką drogą (metodą) przyszło na świat. Nie uważacie, że to do niczego dobrego nie prowadzi? Czemu dzisiaj tak wiele mówi się o depresji dzieci w wieku szkolnym? Druga kwestia jest taka, że dziś jako rodzice nie mamy czasu dla własnych dzieci, więc oddajemy je na różne zajęcia, byleby zapewnić im czas od rana do wieczora. Często rodzice nie znają własnych dzieci, a nieobecny czas rekompensują dodatkowymi zajęciami lub drogimi prezentami. Oczywiście, każdy przypadek jest inny i każda sytuacja, ale warto się nad tym zastanowić.

Poczucie własnej wartości i wiara w siebie nie są sobie równe. Warto pamiętać, że wzmacniając u kogoś wiarę w siebie, nie doprowadzimy do zbudowania poczucia własnej wartości. To, jak zdolni się czujemy, nie podnosi naszej samooceny. To są dwie odrębne rzeczy. Jako rodzice powinniśmy kształcić, wychwalać, podbudowywać, rozwijać i wspierać zdolności naszych dzieci do osiągania danych celów – ale przede wszystkim powinniśmy zadbać by miały satysfakcję z bycia sobą. Nie tyczy się to tylko naszych dzieci, ale najpierw nas samych.

(źródło: Pinterest)
M.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

PERSPEKTYWA

-
Obraz
Indywidualne zajęcia z nauczania języka polskiego dają mi niesamowitą satysfakcję i frajdę, głównie dlatego, że do każdego ucznia mogę podejść całkowicie inaczej, bliżej go poznać, spróbować dotrzeć do pojmowanego przez niego świata, w odpowiedni sposób nakierować, tak by rozmowa o literaturze sprawiała przyjemność, a nie była tylko przykrym obowiązkiem. Im dłużej udzielam prywatnych lekcji, im bardziej zagłębiam się w świat dzisiejszej młodzieży, tym bardziej jestem przekonana, że jeśli nauczyciele (oczywiście nie wszyscy 😊 ) nie zmienią swojego wypracowanego sposobu prowadzenia lekcji (stosowanego od wielu lat), to relacje międzyludzkie, umiejętność rozmowy, spotkanie z jakimkolwiek dziełem, czyjąś twórczością będą byle jakie, na niby, bez zaangażowania i oddania. Dlaczego? Literatura wpływa na nasz system pojmowania świata, rozumienia go i radzenia sobie z różnymi sytuacjami. Pomaga nam w trudnych chwilach, potrafi rozśmieszyć i ukoić skołatane nerwy. Musimy tylko zdawać so...
Czytaj więcej

„Mamihlapinatapai”, czyli Joanna Chyłka w szczytowej formie!

-
Obraz
Kiedy w piątek (10 marca) dostałam wiadomość od Empik’u, że zamówiona przeze mnie książka jest do odebrania, przetarłam oczy ze zdumienia. Jak to? Już? Tak szybko? – te pierwsze trzy pytania od razu pojawiły się w mojej głowie. Bez chwili zastanowienia, prosto po pracy pojechałam ją odebrać. Empik zrobił mi niesamowitą niespodziankę, dostarczając najnowszą serię z Joanną Chyłką pięć dni przed premierą! Myślę, że książkomanicy, filmomaniacy i innego rodzaju MANIACY ( 😃 ) dobrze znają to uczucie - kiedy zastanawiasz się „co dalej”, jak potoczą się losy ulubionych bohaterów, nie dziwi więc natychmiastowa reakcja po otrzymaniu kolejnej serii przygód. Ten klasyczny przypadek powtórzył się także u mnie, ledwo zdążyłam wejść do mieszkania, a już przeczytałam epilog (zawsze czytam na początku – tak na przekór) i kilka pierwszych stron! Potem oczywiście przywołałam się „do porządku” i stwierdziłam, że muszę podelektować się chwilami spędzonymi z moim ulubionym prawniczym duetem. Nie zajęł...
Czytaj więcej

MOC KOLORÓW!

-
Obraz
Kiedy broniłam pracę magisterską przyrzekłam sobie, że to będzie mój ostatni egzamin w życiu. Nigdy więcej nauki, nigdy więcej żadnej uczelni, zajętych weekendów, braku czasu na pasję, wieczorów spędzonych z nosem w książkach. I jak sobie przysięgłam, tak tego nie wykonałam. 😉 Dziś jestem już po kolejnej obronie w moim w życiu, tym razem na studiach podyplomowych. I wiecie co? Bardzo się cieszę, że nie udało mi się tej obietnicy zrealizować, bo nie tylko pogłębiłam swoją dotychczasową wiedzę, poszerzyłam kwalifikacje, ale przede wszystkim zdobyłam nowe umiejętności i nowe spojrzenie na pewne zagadnienia. Zagadnienia, które mnie zawsze interesowały, wzbudzały pewną ciekawość, o których zawsze chętnie rozmawiałam. O czym mowa? O ludzkiej osobowości! Jej korzenie sięgają V wieku p.n.e., kiedy to Hipokrates zdefiniował cztery odmienne energie , przejawiające się w różnorodności ludzkich temperamentów – choleryka, sangwinika, flegmatyka i melancholika. Znane, prawda? Każdy z nas cho...
Czytaj więcej